Miejsce wystawy: Biblioteka Uniwersytecka w Toruniu, ul. Gagarina 13, parter

Czas prezentacji: 8 – 31 marca 2019

Organizatorzy: Biblioteka Uniwersytecka w Toruniu

Kuratorzy wystawy: Elżbieta Hudzik, Jan Kotłowski

Otwarcie wystawy: 8 marca 2019 r., godz. 13.00

 

Krąg tematyczny prac tworzących tę wystawę wyznaczają w gruncie rzeczy dwa wątki - najbliższa mi osoba - żona, oraz naturalny kontekst, w którym do końca swych dni przebywała - ogród i jego zieleń. Żona Emilia, często inspirująca też i tworząca klimat sprzyjający powstawaniu prac, jest tu obecna w kilku jej portretach, szczególnie obrazach olejnych. Są tu też szkice i impresje z natury, pewne interpretacje, których stylistyczne zróżnicowania są wynikiem niejednakowych tendencji formalnych pojawiających się w poszczególnych okresach. Prace te powstawały bowiem na przestrzeni wielu lat. Są wczesne widoki domu żony, wątki lasu, fragmenty drzew, kwiaty, wcześniejsze szkice portretowe żony, moje własne i syna. Warsztatowo są to prace akwarelowe, olejne, rysunki, ale także z obszaru grafiki, w tym również serigrafii, mojej ulubionej, szczególnie w latach siedemdziesiątych, technice. Odbiór natury, reakcje na jej wizualne, nieograniczone bogactwo, wyrażają środki plastyczne, takie które są mi bliskie i w moim przekonaniu są emanacją mojej naturalnej wrażliwości i temperamentu. Obok drobnej plamy barwnej sugerującej związki z impresjonizmem, poprzez pewne uproszczenia form tworzących bardziej zgeometryzowaną strukturę powierzchni, wskazujące na obecność kubistycznego stylu, poprzez pewnego rozluźnienia, obecność gestu i swobodniejszego ruchu ręki, mogącego przypominać okres secesji, do posługiwania się linią i coraz pełniejszej jej obecności w kolejnych kompozycjach, aż do całkowitego jej zadomowienia się w mojej plastyce. Mogę powiedzieć, że linia właśnie tworzy charakter moich prac z ostatniego okresu. Linia oglądana z dużego dystansu, będąca cienką kreską, poprzez zbliżenia nabierająca grubości, aż do oglądanej z bliska, staje się szeroką ciężką linią zdolną wyrazić duże emocjonalne napięcia. Dynamiczne linie umożliwiają mi wyrażenie ruchu. Mają też ważną dla mnie cechę: będąc emanacją naturalnych napięć dystansują od naturalizmu, są kontrastem wobec chłodnej, wywołanej mechanizmem dosłowności. Dotyczy to zarówno wizerunków postaci, jak i motywów roślinnych. W sumie ten zestaw bardziej realistycznych prac jest wynikiem retrospektywnego spojrzenia, zawierającego też osoby mi bliskie. 

Dziękuję serdecznie organizatorom, Janowi Kotłowskiemu i Elżbiecie Hudzik, za sugestie tematyczne i realizację wystawy.

Bogdan Przybyliński

 

Bogdan Przybyliński - profesor zwyczajny, grafik, rysownik, malarz i pedagog, absolwent i emerytowany pracownik Wydziału Sztuk Pięknych UMK. Dyplom z malarstwa uzyskał w 1961 r. w pracowni prof. Stanisława Borysowskiego. W 1970 r. zorganizował w Zakładzie Grafiki WSP UMK istniejącą do dziś, pierwszą w Polsce pracownię serigrafii. Był współzałożycielem studenckiej grupy „3/59”. Od 1962 r. członek Związku Polskich Artystów Plastyków Okręgu Bydgoskiego. Miał ponad 40 wystaw indywidualnych, brał udział w ok. 270 wystawach środowiskowych, grupowych (w tym Grupy Toruńskiej) i ogólnopolskich - zarówno w kraju, jak i za granicą (w 30 krajach). Wykształcił liczne grono magistrantów, promował wiele prac doktorskich, recenzował twórczość wielu artystów zdobywających kolejne tytuły naukowe. Jest laureatem wielu nagród i wyróżnień w kraju i za granicą. Pasjonat grafiki, szczególnie serigrafii, a w późniejszym okresie grafiki cyfrowej. Malował także obrazy olejne, w tym przede wszystkim portrety. Chętnie portretował swoich mistrzów np. Niesiołowskiego i Borysowskiego oraz kolejnych rektorów UMK, a także Honorowych Obywateli Torunia, zdobiących obecnie Salę Posiedzeń Rady Miejskiej.

Wydarzenie w serwisie Facebook: https://www.facebook.com/events/1019237318266990/