Urodził się 9 grudnia 1925 w Poznaniu, w rodzinie Niemca Juliusza Piesowockiego (1889-1979) i Polki Łucji z Kurowskich (1894-1972). Dzieciństwo spędził w poznańskich Jerzycach, z roczną przerwą, w latach 1935-1936, kiedy mieszkał z rodziną w Berlinie. W 1939 roku, jako syn Niemca i posiadając obywatelstwo niemieckie, Piesowocki został w 1943 roku, w wieku 18 lat, powołany do służby w Wehrmachcie i skierowany do Bourg-en-Bresse we Francji, a następnie na front włoski. W okolice Livorno we Włoszech zdezerterował i dołączył do wojsk alianckich w 1945 roku.

Początkowo przebywał w polskim obozie przejściowym w Bazie 2. Korpusu Polskiego, w Mottola koło Tarentu, a następnie, ze względu na bardzo dobrą znajomość języka niemieckiego, otrzymał przydział do II Oddziału Kontrwywiadu w 1. Batalionie 3. Brygady Strzelców Karpackich, gdzie trafiali dezerterzy z armii niemieckiej. Brał udział w walkach o Bolonię. Po zakończeniu wojny otrzymał stypendium Accademia di belle arti di Roma i przepustkę z wojska na studia. Brał też udział w pracach Sekcja Artystów i Studentów Sztuk Pięknych przy polskim Ośrodku Akademickim 2. Korpusu Polskiego w Rzymie w koszarach Cecchignoli na obrzeżach miasta. W Sekcji znaleźli się m. in. starsi już malarze: Zygmunt Turkiewicz, Marian Kościałkowski, Edward Matuszczak, Stanisław Westwalewicz, Józef Jarema i Stanisław Gliwa, a oprócz nich uczniowie: Aleksander Werner, Andrzej Bobrowski, Antoni Dobrowolski, Kazimierz Dźwig, Leon Piesowocki, Ryszard Demel, Janusz Eichler, Jan Głowacki (Laterański), Tadeusz Beutlich i Tadeusz Znicz–Muszyński. W Rzymie powstało też Zrzeszenie Studentów Plastyków – Koło Plastyków, którego Piesowocki został członkiem.

W 1946 roku, jako żołnierz 2. Korpusu, został ewakuowany do Wielkiej Brytanii i zamieszkał w obozie Polskiego Korpusu Przysposobienia i Rozlokowania. W obozie PKPR zapisał się do szkoły malarskiej i tam kontynuował naukę rysunku i malarstwa w polskim Studium Malarstwa Sztalugowego i Grafiki Użytkowej w Waldingfield k. Sudbury, gdzie wykładowcami byli m.in. Marian Bohusz-Szyszko i Wojciech Jastrzębowski. W czerwcu 1947 został zdemobilizowany i rozpoczął pracę w Biurze Projektowania Miast w Portsmouth.

W 1948 roku dzięki pomocy angielskiego Interim Treasury Committee for Polish Questions, uzyskał stypendium w renomowanej londyńskiej akademii sztuki – Sir John Cass’ College of Art and Craft. Specjalizował się w grafice artystycznej. Zamieszkał w Londynie, podobnie jak inni stypendyści szkoły, z którymi utrzymywał żywe relacje. W 1949 roku otrzymał obywatelstwo brytyjskie i, wespół z kolegami ze Studium Malarstwa, zainicjował powstanie „Grupy’49”, której członkowie organizowali coroczne wspólne wystawy w Kingley Gallery, i innych miejscach w Londynie. W 1951 roku porzucił szkołę i rok później, wspólnie z Zygmuntem Kowalewskim, założył firmę, która zajmowała się projektowaniem i wykonywaniem witryn, ich klientami były przede wszystkim biura podróży i firmy transportowe.

W 1952 roku poślubił Tillę Benderm, dwa lata później został ojcem córki Krystyny. W 1959 roku wziął udział w wystawie Contemporary Drawings w nowopowstałej Grabowski Gallery. W 1960 roku razem z rodziną przeprowadził się do Steyning, gdzie stworzył pracownię i warsztat drukarski. W okresie tym dużo pracował i wystawiał, w wystawach międzynarodowych oraz wespół z artystami Zrzeszenia Polskich Plastyków w W. Brytanii, np. w 1964 w wystawie Colour and Rhythm, w londyńskiej The New Vision Centre Gallery. W kolejnym roku wystawił prace w dorocznej ekspozycji The London Group, w Art Federation Galleries, przy Suffolk Street. Pokazywał głównie grafikę, rzadziej malarstwo. Zdobył kilkanaście nagród na międzynarodowych biennale plakatów i grafik. W 1967 roku był jednym z 24 fundatorów stałej kolekcji sztuki emigracyjnej w Polskim Ośrodku Społeczno-Kulturalnym POSK.

W 1969 roku po raz pierwszy wystawił w Polsce, w Poznaniu, a od 1970 wysyłał swoje prace do Krakowa, na doroczne International „Print Biennale” (w latach 1970-1974). W 1973 roku wziął udział w konkursie na pracę poświęconą Mikołajowi Kopernikowi, organizowaną w Toruniu. Brał udział w dziesiątkach wystaw zbiorowych na całym świecie. Po jednej z podróży do Prowansji w 1976 podjął decyzję o przeprowadzce do Pont-de-Barret. Wyjeżdżając z Anglii rozluźnił kontakty z polskim Londynem i jego udział w wystawach w polskich galeriach stał się sporadyczny. Po raz ostatni pokazał swoją pracę w 1981 roku na Wiosennej Wystawie Zrzeszenia Plastyków Polskich w Wielkiej Brytanii w ramach „Tygodnia Kultury Polskiej” w POSKu. W 1981 zamieszkał we Frankfurcie, gdzie współpracował z Figuren Theater, dla którego projektował scenografie i plakaty, dodatkowym zajęciem było ilustrowanie książek dla dzieci. W tym czasie związał się z Marie Luise Ritter, która w 1982 urodziła drugą córkę artysty Saskię. W 1984 powrócił do Francji i zamieszkał w Manas k. Montélimar, nieopodal Lyonu, gdzie mieszka do dziś.

Prace Leona Piesowockiego znajdują się w kolekcjach m.in. Muzeum Wiktorii i Alberta w Londynie, Museum and Art Gallery w Bradford, City and Art Museum w Oldham, Stedelijk Museum w Amsterdamie, Museum Boijmans Van Beuningen w Rotterdamie, University of Pittsburg, Muzeach Narodowych w Warszawie i Poznaniu oraz w Muzeum Uniwersyteckim w Toruniu.

INWENTARZ ARCHIWUM LEONA PIESOWOCKIEGO

SPIS PRAC LEONA PIESOWOCKIEGO

Inwentarz opracowany w ramach grantu pn. Źródła do historii sztuki polskiej na świecie – inwentarze (realizowany w latach 2020–2023, umowa nr SONB/SP/465096/2020) dofinansowany został z programu Ministra Edukacji i Nauki „Społeczna Odpowiedzialność Nauki” w kwocie 222 800,00 zł.

Strona główna