Bronisława (Bronka) Michałowska z domu Chądzyńska urodziła się w 1915 w Rosji, w Carskim Siole, w rodzinie ziemian kresowych. Była córką Bronisława Chądzyńskiego i Felicji z domu Siemaszko. Bronisław Chądzyński ukończył studia na Uniwersytecie w Dorpacie i był jednym z dyrektorów w belgijsko-rosyjskich zakładach metalowych w Sankt Petersburgu. W 1921 rodzina Chądzyńskich opuściła sowiecką Rosję i po dramatycznej wędrówce przez Krym, wyspę Korfu i Serbię, dotarła do Warszawy, a stamtąd do Wilna. Tu Bronisława spędziła dzieciństwo i młodość, uczęszczała do Gimnazjum Nazaretanek, a następnie do Gimnazjum im. Księcia Adama Czartoryskiego. W 1936 rozpoczęła studia na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Stefana Batorego w pracowni Tymona Niesiołowskiego, rok później wyszła za mąż. Wybuch II wojny światowej zmusił ją do przerwania nauki i opuszczenia Wilna. W listopadzie 1939 udała się do Kowna, do internowanego męża. Po jego uwolnieniu, przez Rygę oboje przedostali się do Szwecji, a następnie w styczniu 1940 do Francji a stamtąd do Anglii. Rozpoczęte w Wilnie studia Bronisława kontynuowała w pracowni Pankiewicza (wówczas zaczęła używać skróconej wersji swojego imienia Bronka), gdzie mieściła się paryska ekspozytura Akademii Krakowskiej, pod kierunkiem malarza Wacława Zawadowskiego i z przerwami w Szkole Sztuk Pięknych w Glasgow, oraz w londyńskiej pracowni dla młodych artystów, subsydiowanej przez rząd polski w Anglii. Jednocześnie Bronisława (Bronka) pracowała jako korektorka w „Dzienniku Żołnierza” oraz współpracowała z British Handicraft Export. W 1945 artystka ukończyła studia na Uniwersytecie Londyńskim w Courtauld Institute of Fine Arts (University of London). W latach 1945–1946 miała wraz z mężem znaną w Londynie pracownię ceramiczną. W 1955 malarka wyemigrowała do Kanady, najpierw do Montrealu, później do Toronto. Tu pracowała w dziale porcelany domu handlowego Eaton’s Centre i prowadziła wieczorowe kursy malarstwa i rysunku dla dorosłych. Dzięki znanemu grafikowi i znawcy sztuki Alfredowi Birkenmayerowi otrzymała etat wykładowcy w Ryerson Politechnical Institute, gdzie prowadziła zajęcia z projektowania i dekoracji wnętrz. Po przyjeździe do Kanady artystka zakupiła piec ceramiczny i zaczęła specjalizować się w sztuce ceramiki artystycznej, głównie w malarstwie na kaflach ceramicznych. Tworząc je przeszła od małych form użytkowych do większych i bardziej skomplikowanych. Duże kompozycje nadawały się zarówno do dekoracji wnętrz prywatnych jak i dużych przestrzeni w miejscach użyteczności publicznej. Jej „obrazy ceramiczne” znajdują się w polskich i kanadyjskich muzeach. Praca wykonana na stupięćdziesięciolecie Toronto jest w Royal Ontario Museum, a Horyzont i jezioro Ontario w Nowym Ratuszu w Toronto. Największa kompozycja – 150 kafli została zrealizowana dla Gordon Jeweller w Yorkdale Plaza w 1974, nieco mniejsza dla Abitibi Paper Co. w 1973 i dla Toronto Women’s Hospital w 1986. Bronka Michałowska malowała pędzlem, watką, palcem uprzednio pokryte glazurą białe kafle. Potem wypalała kolory w piecu, często każdy osobno, w temperaturze 750-800 °C.

Artystyczna działalność Bronki Michałowskiej obejmuje wiele dziedzin sztuki: malarstwo olejne, gwasze, rysunki, akwarele, grafiki (linoryty), ilustracje oraz malarstwo na płytkach ceramicznych. Jej twórczość nie jest manifestacyjna, nie porusza żadnych wielkich czy programowych wątków. Jej malarstwo jest malarstwem intymnym, bardzo kobiecym, w którym elementy romantyzmu i melancholii przeplatają się z ludzkim niepokojem i opuszczeniem. Bronka Michałowska miała szereg wystaw indywidualnych i zbiorowych, zarówno w Kanadzie, jak i Wielkiej Brytanii i w Polsce. W 1995 otrzymała nagrodę Fundacji im. Władysława i Nelli Turzańskich za całokształt działalności artystycznej. Zmarła w 2015 w Toronto. Zgodnie z wolą artystki po jej śmierci większa część jej prac została przekazana Archiwum Emigracji w Toruniu.

Strona główna